แต่ละคน เติบโตมาจากที่แตกต่าง
ยิ่งมาอยู่ใกล้กันมาก..ก็ยิ่งทำให้เห็นความแตกต่างกัน
ของคนสองคน
...
อาจมีหลายครั้งที่เรารู้สึกขัดใจ ที่อีกคน ทำอย่างนั้น อย่างนี้
หรือ พูดจาอะไรที่เราไม่ค่อยพอใจ
แต่ด้วยความรักที่มีอยู่ และ หวาดกลัวว่า
หากพูด หรือ ทำอะไรออกไปแล้วจะเกิดการกระทบกระทั่ง
หรือทำให้เสียความรู้สึกกันไปเปล่าๆ
...
จึงเก็บความอึดอัดใจไว้ดีกว่า
จนเผลอลืมไปว่า ความรู้สึกที่ไม่ได้รับการผ่อนคลายนั้น
จะถูกทับถม สะสมไว้ให้สูงขึ้น เป็นความขุ่นเคือง
ในอารมณ์ อยู่เสมอ
...
และอาจถึงจุดที่ ไม่อาจทนได้ในสักวัน
>การคบหากับใครสักคนอย่างจิงจังนั้น<
เราต้องไม่ลืมว่า
คนๆนั้น คือคนที่เราต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน..ตลอดไป
อย่าให้ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอดทนขนาดนั้นเลย...ดีไหม
กล้าที่จะพูดใน แง่ดี และ แง่เสีย
เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้รับรู้ และ ปรับตัวเข้าหากัน
...
เพื่อถนอมรักไว้ให้อยุ่ด้วยกัน นานๆ
เพราะไม่มีประโยชน์อะไรเลย.. หากจะ
เก็บความรู้สึก เพื่อที่จะรักกันให้มากๆ ในวันนี้
...
แต่.. ไม่เคยยอมรับอะไรกันได้
และ.. ให้ความรักน้อยลงในวันต่อไป..
อย่าปล่อยให้ความขุ่นเคืองใจเล็กๆ
กลายเป็นเรื่องใหญ่
...
กล้าที่จะพูดคุยกันให้เข้าใจ
และให้ทุกความคลางแคลงใจจบลง..ที่ตรงนั้น..
ค ว า ม รั ก
เป็นเรื่องใหญ่ เกินกว่าที่จะถูกบั่นทอน
ด้วยเรื่อง เ ล็ ก ๆ น้ อ ย ๆ
...
แค่ คนสองคน ไ ม่ ไ ด้ คุ ย กั น
